Telefoonangst en toch bijzonder goed bereikbaar

Het is een fobie en het heeft een label gekregen,  de angst om te telefoneren. Telefoonangst is een sociale fobie en ik heb het.

Daar.

Nu weet iedereen het.

Het is bij mij niet zo erg als je leest her en der. Ik breek niet uit in angstzweet, ik krijg geen paniekaanvallen, ik ga niet hyperventileren, ik zit niet te bibberen onder de tafel zodra de telefoon ‘rinkelt’.

Bij mij, zoals bij veel mensen, is er eerder sprake van weerstand en vermijdingsdrang dan diepgewortelde  angst. Ik hou van contact, van communiceren, van gesprekken...maar niet aan de telefoon.

Waar komt deze weerstand vandaan?

Mijn telefoonangst lijkt een gevolg te zijn van hoe mijn hersenen werken.

Ik ben een schrijver, geen spreker. Woorden vormen zich in mijn hoofd en vloeien meestal zonder moeite uit mijn toetsenbord of pen. Het is een natuurlijk proces geworden over de jaren. De ene vaardigheid -het schrijven- werd sterker; de andere -het spreken- verloor kracht.

Daarnaast ben ik als hsp-er tijdens een face-to-face gesprek continue bezig met lichaamstaal: handbewegingen, ogen, houding. Woorden die gezegd worden, krijgen een hele andere betekenis als je kijkt naar lichaamstaal.
Maar een telefoon is blind. Hoewel ik het complexe gebruik van de stem echt niet wil ondermijnen, is in mijn ogen een gesprek moeilijk als er geen lichamelijke signalen gegeven worden.

Dus als ik een telefoongesprek kan mijden, dan doe ik dat ook.

Is contact met mij dan echt een hopeloze zaak?

Nee, natuurlijk niet!

In tegenstelling tot wat verstokte bellers (vooral verkopers en netwerkers, naar mijn ervaring) me proberen wijs te maken, iemand met telefoonangst kan heel goed bereikbaar zijn. Telefoonangst mag dan een sociale fobie zijn, de oplossing is sociale media.

E-mail is een verademing. Maar sociale media zijn voor mij gewoon de ideale manier om overal met iedereen contact te houden. Je vindt mij op Facebook, Twitter, LinkedIn en Pinterest. E-mail staat altijd open en is geduldig.  En is het dringend, dan zijn daar altijd nog SMS en WA.

Hoezo zou ik dan niet bereikbaar zijn?

Zal ik het nog gekker maken?

Ik zeg dat mijn telefoonangst mij gestimuleerd heeft in het omarmen van sociale media. Meer nog dan andere ondernemers. Ik ben verdomd goed geworden in het communiceren via geschreven woorden dankzij mijn telefoonangst.

Zullen we nog een stapje verder zetten?

Ik denk dat mensen die altijd met je willen bellen het ‘probleem’  zijn. Ze willen jou bereiken en dat willen ze NU. Dat hebben zij bepaald. Het zal NU gebeuren.
Maar zeg eens eerlijk, hoeveel telefoontjes heb jij gehad die echt NU beantwoord moesten worden?

I rest my case!

 

Deze blogpost draag ik op aan Tessa Faber, personal branding adviseur en loopbaaninspirator, wier blogpost “Van telefoonangst naar krachtig communiceren online” voor mij het steuntje in de rug was om voor mijn telefoonangst uit te komen.

Dankjewel Tessa!