Columnschrijvers: ego zonder wind

Hij zegt dat ze naar de opticien moet gaan en dat ze grotere schoenen moet kopen. Vervolgens noemt hij haar een Lipton trol. De aanleiding? Een column met een brief, niet ondertekend door hemzelf maar met de naam van een ander. Mensen overreageren omdat ze zijn column verkeerd lezen, vindt hij. Die lezers zijn dom, vindt hij. Mijn naam- en stadsgenoot vindt daar wat van en op Twitter volg ik stilletjes de korte woordenwisseling.

Ik bewonder haar omdat ze zo kalm blijft, ook al probeert hij met prikkelende woorden (beledigingen?) zijn gelijk te krijgen. Hij wint het virtuele gevecht niet. Zijn enige overgebleven optie is dan maar een block. Einde gesprek.

Maar het zet mij aan het denken. Een column is basically een opiniestuk waarin de schrijver zijn/haar mening geeft over iets. Over het leven in het algemeen of zijn/haar kleine wereld, over politiek, cultuur of religie, over het weer, over het Koningshuis, over de mussen in de tuin.

Ik schrijf niet vaak een column. Ik heb het nooit goed gekund. Tekst doorspekt met mijn uitgesproken mening of ervaring voelt voor mij onnatuurlijk. Het zou wel eens een ego-ding kunnen zijn. Iets waarvan ik op het verkeerde moment altijd te weinig heb.

Daar moet toch iemand een mening over hebben! Dus ik stel mijn vraag in de LinkedIngroep Communicatie, Pers, Voorlichting.

Moet je als columnschrijver een groot ego hebben?
Ik zie bekend columnschrijver Scato van Opstall op Twitter (ik lees het en bemoei me er niet mee) zijn gelijk niet krijgen en vervolgens de ene na de andere nare opmerking plaatsen aan het adres van iemand die kritisch durft zijn.
Dus vraag ik me af: is een groot ego en neerkijken op een ander een eigenschap van een goede columnschrijver? Wat heb je nog meer nodig om succesvol columns te schrijven?

En mijn vermoeden wordt bevestigd…min of meer. Ego is belangrijk als je columns wil schrijven die door een breed publiek gedragen worden.

“Als je columns schrijft waarbij je vooral je eigen mening ventileert, dan helpt het wel om een beetje zeker van jezelf te zijn. Een duidelijke mening is dan erg prettig.”

Dus, ego mag, ego moet. Want je moet zeker zijn van je eigen mening. Om publiekelijk je mening te verkondigen, heb je lef nodig, je kop boven het maaiveld uitsteken

Maar dat kan en mag niet resulteren in neerkijken op een ander of neerbuigend reageren zodra iemand kritiek heeft, daar zijn we het over eens, gelukkig.

“Columns zijn per definitie subjectief. Natuurlijk heb je dan een gezond ego nodig om je mening te ventileren. Maar dat is wat anders dan overmatige borstklopperij en op iemand neerkijken.”

Met andere woorden, je mening ventileren is ok, vereist zelfs, maar je lezers dom noemen en denken dat jouw standpunt het enige juiste is, dat wordt ook van een columnschrijver niet geaccepteerd.

Terug naar mijn vraag dan. Wat heb je nog meer nodig om een goed columnschrijver te zijn?

“Durven een statement maken. To the point zijn. Verrassen. Authentiek zijn. Zorgen voor een goede binnenkomer.”

Daar kan ik achter staan. Maar dat geldt natuurlijk voor alle schrijvers in een wereld waar iedereen schrijver kan zijn met de klik van een knop op een website. Het lijkt mij dat een flink ego hebben (in de positieve zin!) nog steeds datgene is wat een columnschrijver onderscheidt van schrijvers zoals ik.

En net als ik het antwoord op mijn vraag als gegeven beschouw, krijg ik nog een eigenschap ingefluisterd: incasseringsvermogen. Een goed columnschrijver heeft een flink incasseringsvermogen. Hele mooie aanvulling. Maar het bombardeert het onderwerp van deze blogpost wel tot niet zo’n beste columnschrijver. Want zijn incasseringsvermogen bestond uit “opticien”, “grotere schoenen” en “trol”. Oeps. :S

So, there you have it! Mag ik het samenvatten? Een goed columnschrijver heeft een aanzienlijk ego, maar het mag nooit zo groot zijn dat hij zichzelf beter voelt dan zijn lezers. Een columnschrijver die zijn lezers dom noemt, is vergeten hoe snel hij weer een eenzame blogger kan worden.

Maar hey, dat is maar mijn mening, toch?!

Ps. De tweets waarin de columnschrijver de woorden “trol” en “grotere schoenen” gebruikt, heeft hij verwijderd uit zijn tijdlijn. Vond hij dat hij toch ene tikkie te ver ging of op last van zijn ‘baas’? De block op het account van mijn naam- en stadsgenoot blijft echter overeind, hoor ik. Mensen die het niet met jou eens zijn, daar wil je niks van horen. Ik begrijp dat.